Twierdza Srebrnogórska to największa tego typu budowla górska w Europie. Powstała w 1765-1777 z konieczności umocnienia granic nowo zdobytej prowincji przez Króla Prus Fryderyka II Reks. Miała ona za zadanie uszczelnić pas sudecki wraz z wybudowanymi już Twierdzami w Nysie, Kłodzku i Świdnicy.
Realizacje projektu powierzono włoskiemu architektowi Pinto, lecz ze względu na trudne położenie terenu nie podołał on postawionemu mu zadaniu. Na jego miejsce poproszono Pruskiego podpułkownika Ludwika Willchelma Reggelera, który specjalizował się w tego typu budowlach.

Nie można zapominać też o tym, iż miasteczko położone u podnóża nowobudowanej Twierdzy strasznie odczuło realizowany plan militarny. Nastały godziny policyjne, wjeżdżać i wyjeżdżać z miasteczka mógł ten, kto posiadał specjalną przepustkę. Na ludność Srebrnej Góry nałożono rygorystyczne nakazy. Przy budowie Twierdzy pracowało kilka tysięcy murarzy, pomocników, woźnic i powoi. Ci ostatni dostarczali kamień z pobliskich miejscowości Czerwieńczyce, Radków. Na potrzeby budowli otwarto w Srebrnej Górze cegielnie. Ze względu na braki wody budowano drewniane koryta, którymi z wyższych partii gór ok. 3 km sprowadzano ja na miejsce budowy.

Powstała po 12 latach fortyfikacja położona na grzbiecie góry Warownej składa się z ciągu fortów pomocniczych.

Centralnym punktem obronnym Twierdzy był Donjon. Złożony z czterech cylindrycznych wież połączonych kurtynami, z której każda liczy sobie wysokości 30 m przy grubości murów u podstawy 12 m. W Donjonie znajdowało się centrum dowództwa i obrony Warowni w skład, której przewidziano 80 dział i moździerzy, około 400 żołnierzy i 60 oficerów. Centralny ośrodek oporu Donjon oblegały bastiony pomocnicze: bastion Dolny, Górny, Miejski, Nowowiejski, Rewelin gwieździsty, Kawalier. Mieściły się w nich m.in. piekarnie, browary, prochownie, stajnie, szpitale i studnie (najgłębsza 80 m) tym samym fort był samowystarczalny i mógł być oblegany przez około 9-12 miesięcy bez dostaw z zewnątrz.

Fort Donjon jest najlepiej zachowany z całego kompleksu fortów w Srebrej Górze. Na jego terenie mieści się Forteczny Park Kulturowy.

Leży po stronie Gór Sowich nad Przełęczą Srebrną. Obok niego dobrze zachowany jest tylko fort Ostróg (po stronie Górach Bardzkich).

Na wschód od Donjonu położony jest fort Wysoka Skała, który zabezpieczał wschodnią flankę całego kompleksu. Załoga liczyła 6 oficerów, 15 żołnierzy i 14 dział.

Zachodniej części bronił zaś Fort Rogowy, którego garnizon tworzyło 7 oficerów, 205 żołnierzy, 17 dział. Obydwa forty były niezależne.

Od południowej strony do obrony służył Fort Ostróg. Umieszczony na szczycie niewielkiej góry obok Przełęczy Srebrnej. Najlepiej obok głównego fortu Donjon zachowany z całego kompleksu. Jedyny fort mieszczący się po stronie Gór Bardzkich.
Dysponował 27 działami, 8 oficerami, i 350 żołnierzami. Fortyfikacji uległy także wzgórza Chochoła Wielkiego i Małego. W jej skład weszły Bateria Kazamatowa, Tarasowa, Fort Skrzydłowy, Fort Chochoł Mały, Schron Mostu Lisiego i Flesz.

Całość ta stworzyła najpotężniejszą warownie, której poddał się nawet sam Napoleon.

Z Rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 14 kwietnia 2004 roku, Twierdza Srebrnogórska została uznana za Pomnik Historii.