Szczeliniec Wielki jest najwyższym szczytem Gór Stołowych wznoszącym się na wysokość 919 m n.p.m. i zarazem ich najatrakcyjniejszym i najczęściej odwiedzanym miejscem. Tworzy go stoliwo o wymiarach 600 na 300 m, górujące około 150 metrów nad Karłowem który stanowi najdogodniejszy punkt wyjścia na szczyt. Od zachodu wyrasta mniejsze stoliwo Szczelińca Małego (895 m.), oddzielone przełęczą około 867 m.

Szczeliniec Wielki z daleka wygląda na masyw o rozległym płaskim wierzchołku i prawie pionowych zboczach, stąd też zapewne wywodzą się dawne nazwy góry. A w rzeczywistości zbocza opadają prawie ze wszystkich stron skalnymi murami o wysokości do 60 m zaś cały rozległy wierzchołek jest bardzo gęsto spękany, i to znacznie w głąb. Cały masyw jest zbudowany z kredowych piaskowców ciosowych o zwiększonej odporności na wietrzenie w stosunku do niżej leżących piaskowców marglistych. Spękanie ławicy piaskowców ciosowych utworzyło największe w Polsce "skalne miasto". Na trzech poziomach spotykamy niezliczone skały o fantazyjnych kształtach. W większości każda skała i skałka posiada własną nazwę, nawiązujące do jej kształtu, np. Wielbłąd, Słoń, Wiewiórka, Głowa Księżniczki Emilki czy stanowiący wręcz symbol tych gór Małpolud. Wiele nazw nawiązuje do popularnych przewodnickich legend o Szczelińcu. Niektóre skały są wizytówką, wręcz symbolem tych gór jak np. Małpolud (Mamut). Obok głębokich spękalin i szczelin (np. Piekło do 30 m gdzie jeszcze latem leży śnieg, Diabelska Kuchnia, Czyściec) są labirynty, tunele, a także pojedyncze formy. Kulminację stoliwa stanowi Fotel Liczyrzepy, służący jako punkt widokowy. Z kilku punktów na krawędzi dolnego poziomu stoliwa Szczelińca Wielkiego roztaczają się wspaniałe widoki obejmujące większość pasm górskich polskich i czeskich Sudetów. Panoramy te są zaliczane do najpiękniejszych w polskich górach. Obecnie najwspanialsze widoki roztaczają się tarasów przy schronisku PTTK oraz z tarasów południowo-wschodnich.